verdrietig
Door: Kitty
Blijf op de hoogte en volg Kitty
13 Januari 2007 | Gambia, Banjul
Ik weet niet zo goed hoe ik dit berichtje moet vertellen. Het doet erg veel pijn en zelfs nu zit ik met tranen in mijn ogen.
Ibu en ik zijn uit elkaar. Het is een lang verhaal en waarschijnlijk voor een hoop mensen onbegrijpelijk. Ik zal proberen het zo goed mogelijk uit te leggen.
Ibu heeft een vriendinnetje gehad uit Engeland. De relatie is over sinds augustus. Maar dat meisje heeft aan zijn familie een hoop beloftes gedaan, waaronder een hoop geld. Ibu's familie is erg arm. Ze wonen hier in een geleend huis. Ibu is de enige kostwinner voor de familie en dat is dus geen vetpot. Het beste zou het gezin(zijn moeder en 2 zussen) terug moeten naar Senegal. Daar hebben ze echter geen huis. Het engelse meisje heeft beloofd dat als Ibu met haar trouwt, ze voor een huis zal zorgen zodat het gezin naar Senegal kan, waar een broer ze dan kan helpen. Dat komt neer op ongeveer 3000 euro.
Geld is erg belangrijk in Gambia, puur omdat iedereen het niet heeft. Dus als er bergen geld beloofd worden, is dat de hemel voor veel mensen hier. Zo ook voor Ibu's familie. Ibu krijgt nu de schuld dat hij niet goed voor zijn familie zorgt omdat hij niet met haar trouwt. Ibu heeft veel keer uitgelegd dat hij niet met haar wil trouwen omdat hij niet van haar houdt, maar van mij. De familie ziet dat niet en ziet alleen een betere toekomst voor hunzelf en Ibu's moeder en zussen.
Nu is het inmiddels zover dat hij min of meer uitgehuwelijkt is aan haar. Het enige wat hem kan stoppen is als ik die 3000 euro betaal. Dan is de familie geholpen en is het geen probleem dat Ibu met mij is in plaats van met haar.
Het is heel dubbel. Mijn hart zegt dat ik wil betalen want ik wil Ibu niet kwijt. We houden echt heel erg veel van elkaar. Mijn verstand zegt echter dat betalen ook niet goed is. Ik zal altijd het gevoel blijven houden dat ik hem 'gekocht' heb. Het is erg lastig en het doet ons allebei veel pijn en verdriet.
Ibu heeft zelfs besloten dat we elkaar naar niet meer moeten zien omdat dat te veel pijn doet. Hij heeft zelfs zijn baan opgezegd omdat hij anders mij tegen het lijf loopt.
Op dit moment voel ik me zo alleen en zo klote (sorry oma's en mam). Het is zo moeilijk. Gelukkig heb ik wat mensen om me heen waar ik tegen kan praten en uit kan huilen. Maar het verandert niets aan mijn gevoel en de situatie.
Ibu en ik zijn uit elkaar. Het is een lang verhaal en waarschijnlijk voor een hoop mensen onbegrijpelijk. Ik zal proberen het zo goed mogelijk uit te leggen.
Ibu heeft een vriendinnetje gehad uit Engeland. De relatie is over sinds augustus. Maar dat meisje heeft aan zijn familie een hoop beloftes gedaan, waaronder een hoop geld. Ibu's familie is erg arm. Ze wonen hier in een geleend huis. Ibu is de enige kostwinner voor de familie en dat is dus geen vetpot. Het beste zou het gezin(zijn moeder en 2 zussen) terug moeten naar Senegal. Daar hebben ze echter geen huis. Het engelse meisje heeft beloofd dat als Ibu met haar trouwt, ze voor een huis zal zorgen zodat het gezin naar Senegal kan, waar een broer ze dan kan helpen. Dat komt neer op ongeveer 3000 euro.
Geld is erg belangrijk in Gambia, puur omdat iedereen het niet heeft. Dus als er bergen geld beloofd worden, is dat de hemel voor veel mensen hier. Zo ook voor Ibu's familie. Ibu krijgt nu de schuld dat hij niet goed voor zijn familie zorgt omdat hij niet met haar trouwt. Ibu heeft veel keer uitgelegd dat hij niet met haar wil trouwen omdat hij niet van haar houdt, maar van mij. De familie ziet dat niet en ziet alleen een betere toekomst voor hunzelf en Ibu's moeder en zussen.
Nu is het inmiddels zover dat hij min of meer uitgehuwelijkt is aan haar. Het enige wat hem kan stoppen is als ik die 3000 euro betaal. Dan is de familie geholpen en is het geen probleem dat Ibu met mij is in plaats van met haar.
Het is heel dubbel. Mijn hart zegt dat ik wil betalen want ik wil Ibu niet kwijt. We houden echt heel erg veel van elkaar. Mijn verstand zegt echter dat betalen ook niet goed is. Ik zal altijd het gevoel blijven houden dat ik hem 'gekocht' heb. Het is erg lastig en het doet ons allebei veel pijn en verdriet.
Ibu heeft zelfs besloten dat we elkaar naar niet meer moeten zien omdat dat te veel pijn doet. Hij heeft zelfs zijn baan opgezegd omdat hij anders mij tegen het lijf loopt.
Op dit moment voel ik me zo alleen en zo klote (sorry oma's en mam). Het is zo moeilijk. Gelukkig heb ik wat mensen om me heen waar ik tegen kan praten en uit kan huilen. Maar het verandert niets aan mijn gevoel en de situatie.
-
13 Januari 2007 - 22:32
Mary Vd P:
Tussen alle spam kwamen 3 berichten van jou binnen. Ik nieuwsgierig dus gelijk lezen. Kitty ik lees dat je wel heel veel te verwerken hebt.Maar ook lees ik dat je, in mijn ogen, een verstandig besluit hebt genomen. 3000 euro lijkt mij vreselijk veel geld voor Gambia. Of heb ik het mis? Hoewel ik een natuurliefhebber bent, mag je van mij voor één keer je pantoffel hard naar zo'n grote spin gooien. Weg met alle verdriet en genieten van je kids op school en alle ervaringen die je opdoet in Gambia. Het klink makkelijk maar ik snap hoe moeilijk het is. Voel je een kei van een blonde juf want de kids die jij geholpen hebt zullen je nooit vergeten.
Sterkte en liefs vanuit Hollandsche Rading -
14 Januari 2007 - 09:51
Omarie:
kleindochter van me.je mag je klote voelen.het was al
een strijd,blijven of naar huis.dit is misschien een teken,wat moet ik doen?
zo gaat het in die landen,ik lees en de TV.het is soms niet te begrijpen,dat dit bestaat.
voor geld.maar wat gebeurd er na het geld...ineens zijn ze vertrokken,of een ontvoering.Kitty,deze keer luister naarje verstand.je hebt je ouders,die houden
van je,willen je niet kwijt.
fijn dat je nog mensen hebt
die je begrijpen,met je verdriet,probeer een andere weg inte slaan,je vindt nog wel geluk
veel sterkte en liefs.oma. -
14 Januari 2007 - 16:14
Caroline:
Heej Kitty, meissie, ontzettend kut voor je zeg. Echt een ongelofelijk verhaal, je had het natuurlijk al wel een beetje verteld, maar ik had nooit gedacht dat het zo ver door zou gaan! Ik hoop echt dat je het allemaal een beetje blijft trekken daar. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Dikke kus van Caroline -
15 Januari 2007 - 21:12
Pieter:
heel veel sterkte, je kan denk ik inderdaad niet anders...
dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
