georgetown

Karen wilde graag naar Georgetown, ook wel Jangjangjureh genoemd. Dit ligt in het binnenland van Gambia. Het is best ver weg en ze wilde daarom niet alleen. Ik wilde wel met haar mee. Toch leek het niet slim om als 2 toubabs alleen te gaan. vandaar dat Ibu als gids en voor de gezelligheid meeging. Nou, die was hard nodig!

Maandag om 5.30 gingen Ibu en ik Karen met een taxi ophalen. We reden naar Banjul waar de ferry naar de noordoever van Gambia gaat. Het was daar dringen voor een kaartje, maar gelukkig hadden we er een. Toen moesten we wachten op de ferry en hebben maar ontbeten. De ferry kwam gelukkig snel.
Na ongeveer een uurtje op de boot stonden we in Barra. Daar moesten we op zoek naar een bushtaxi die naar Georgetown ging. Met wat hulp hebben we die gevonden. Het was een grote bushtaxi waar 23 mensen in konden. Op het dak werd alle bagage geladen. Gelukkig konden wij onze rugzakken bij ons houden. Dan wachten tot de bushtaxi vol zit en we konden vertrekken. We zaten wel krap! En inmiddels was het ook wel heel warm aan het worden.
Onderweg hadden we steeds een politiecontrole en vaak ook immigratiepolitie. Dan moet je je paspoort laten zien. In totaal hebben we heen 15 politiecontroles gehad en 11 keer immigratie. Pff!
Na ongeveer 3 uur gereden te hebben, kregen we pech: lekke band. Die was echter wonderbaarlijk snel verwisseld. Helaas was er een ander probleem ontstaan, lucht in de slangen. Dat duurde zo'n anderhalf uur voordat we verder konden.
Rond 15.00 uur kwamen we in Wassu. Daar moesten we overstappen op een bushtaxi naar Georgetown. Voordat we verder reisden hebben we de stonecircles in Wassu bezocht. Eerst was er een probleem. De vrouw die er aanwezig was, vertelde dat de man die verantwoordelijk was er niet was. Oh nee, dacht ik, we worden toch niet weggestuurd. Gelukkig mochten we de stonecircles toch bekijken. Het zijn een soort pilaren van steen die in cirkels staan. Het zijn graven. Een beetje hetzelfde principe als hunnebedden bij ons. Ook hebben we het museumpje wat erbij hoort even bezocht.
Daarna zijn we in een bushtaxi naar Georgetown gegaan. Georgetown ligt op een eiland en je moet dus met een klein bootje overvaren. Op het eiland wilden we een overnachtingsplek zoeken. Maar toen we aankwamen werden we al meteen lastiggevallen. Echt van het ergste soort. Onze beslissing was dus terug naar de wal te gaan en in het rustige, maar iets duurdere, Jangjangbureh camp te overnachten. Ik was er al eens eerder geweest en het is prachtig. Ronde hutjes met rieten daken en een olielampje als enige verlichting. We hebben daar gegeten en zijn vroeg gaan slapen.
De volgende dag hebben we ontbeten. Met wat moeilijkheden want er waren veel aapjes om ons heen die ook een deel van het ontbijt wilden. Tot 2x toe stalen ze ons brood.
Daarna zijn we gaan varen over de rivier. De natuur is er prachtig, echt een tropisch eiland gevoel. We voeren naar Six Junction, een plek die bekend staat omdat er vaak nijlpaarden zitten. En ook nu hadden we dat geluk. Er was een moeder met haar kind. Echt heel schattig zo die oortjes boven water! Ik heb veel foto's gemaakt.
Toen hebben we op de boot gelunched en zin teruggevaren. De tocht duurde ongeveer 4 uur. De boot heeft ons afgezet bij Georgetown waar we het slavenhuis hebben bezocht. Dat was echt heel indrukwekkend. In een kelder van ongeveer 5 bij 5 moesten 80 mensen zitten. Er was maar een plaats om te drinken en het eten werd door twee kleine openingen gegooid. Dat is dus echt vechten om eten. Het was vreselijk om te zien, dat mensen zoiets kunnen doen!
In Georgetown wilden we ook graag de gevangenis van binnen zien. We hebben het gevraagd maar het mocht niet. Logisch maar toch wel jammer.
We hebben ons diner gekocht, broodje cornedbeef, en ons ontbijt voor de volgende dag. Op de steiger moesten we schreeuwen naar jangjangbureh camp of ze ons op wilden halen met de boot. Grappig! In het camp zin we gaan douchen. De douche had geen warmwaterkraan maar was toch heet. Het was opgewarmd door de hitte overdag: zo'n 52 graden! Iedereen ging even relaxen. Karen lag buiten in haar hangmat te slapen toen ik iets in haar hutje hoorde. Ik ben gaan kijken en toen ik bij haar hutje aankwam, zat er pontificaal voor de deur een aapje met een heel zakje pinda's. In haar hutje stonden voetsporen van de dief. Brutale aap!
We hebben gegeten en hebben nog even gekletst en zijn gaan slapen.
de volgende dag om 6.30 vertrokken we naar de bushtaxi's. Er was voor ons een plaats gereserveerd in een kleine bushtaxi. Dit is meer een stationwagen met 7 plaatsen. De terugreis ging zo aanmerkelijk sneller en was ook veel comfortabeler. We hadden geluk bij de ferry en konden nog net op tijd mee. Al met al waren we om 7 uur vertrokken en om 14.00 uur thuis. Aanmerkelijk sneller dan de heenreis die ruim 9 uur duurde!
Maar het was een hele leuke trip en alle drie hebben we het erg naar ons zin gehad.